Het verschil tussen passief & actief luisteren

Je hebt misschien de termen passief en actief luisteren eerder gehoord. Ze worden vaak lijnrecht tegenover elkaar gezet alsof passief luisteren slecht is en actief luisteren superieur is. Ze zijn echter heel verschillend en daarom zijn ze nuttig in verschillende soorten situaties. Passief luisteren is vrij instinctief om te implementeren, maar actief luisteren vergt een aantal vaardigheden. Hier zijn de verschillen tussen passief vs actief luisteren en wanneer je welke vorm het beste kunt gebruiken.

Passief Luisteren

Passief luisteren houdt in dat je rustig informatie opneemt met weinig tot geen uiterlijke reactie. Vrijblijvende woorden worden soms gebruikt, zoals “Hmm”, “Ik begrijp het”, “Interessant”, “Oh ja,” enzovoort.

Als passieve luisteraar let je nog steeds op en communiceer je deze betrokkenheid via je gezichtsuitdrukkingen en lichaamstaal. Voorbeelden van dit soort gedrag zijn: naar de spreker kijken, oogcontact maken, naar de spreker leunen, een open, ontspannen houding hebben (bijvoorbeeld geen armen over elkaar voor de borst hebben), en knikken of hoofdschudden.

Luisteren naar een spreker tijdens een presentatie of vergadering omvat passief luisteren. In feite zijn, hoewel er geen andere persoon fysiek aanwezig is, luisteren naar radiomuziek, televisieprogramma’s, podcasts, enz. Allemaal voorbeelden van wanneer we passief luisteren gebruiken.

Actief Luisteren

Met één-op-één gesprekken is actief luisteren echt een waar genoegen. Er zijn twee hoofdvaardigheden die te maken hebben met actief luisteren: perceptie controleren en parafraseren. Deze twee processen vergen bewustzijn, intentie en consistent oefenen. Het is de moeite waard, omdat ze de kwaliteit van je communicatie en verbinding in je interpersoonlijke relaties zullen verbeteren.

Een perceptie controle houdt in dat je uitzoekt hoe de spreker zich voelt op basis van wat hij je heeft verteld en wat je hebt gezien. Je geeft de informatie aan die de spreker je heeft gegeven en vraagt ​​vervolgens om bevestiging of verduidelijking. Deze vorm van open communicatie zorgt voor uw eigen begrip waardoor de mogelijkheid om valse aannames te doen sterk wordt beperkt. Het stelt de andere persoon ook in staat om te weten dat ze worden begrepen.

Parafraseren is het herhalen van wat de spreker heeft gezegd, maar dan in je eigen woorden. Nogmaals, dit stelt je in staat om te controleren of je het begrijpt en zorgt er ook voor dat de spreker begrepen wordt. Als je parafrase niet helemaal klopt voor de spreker, dan hebben ze de mogelijkheid om te verduidelijken. Soms is het ook nuttig voor de spreker om te horen wat ze hebben gezegd door hun eigen begrip van de situatie te vergroten.

Uiteraard is de bovenstaande lichaamstaal ook van toepassing op actief luisteren. Als je bijvoorbeeld naar de spreker kijkt, oogcontact maakt, leunt naar de spreker etc. Dit zijn aspecten die aangeven dat je oplet en betrokken bent bij het gesprek.

Niet Slecht, Gewoon Anders

Er is dus geen echte winnaar in het passieve versus actieve luister gevecht. Zoals je kunt zien, is het beste type luisteren dat je kunt doen specifiek voor jouw situatie. Geen van beide is beter dan de ander; ze zijn elk gewoonweg beter geschikt voor bepaalde omstandigheden.

Het zou storend zijn als je parafraseert wat een conferentie luidspreker tijdens zijn openbare presentatie zegt. Net zoals het pijnlijk kan zijn om niks te zeggen, terwijl een vriend ventileert istert over een verontrustende situatie. Met deze kennis kun je op de meest geschikte en effectieve manier luisteren.